Het ZePaKa (Zeeuwse Patrouille Kampioenschappen) vond plaats van 12-14 april 2024 in Groede voor de 56e keer. Er waren 143 deelnemers van 13 Zeeuwse groepen en 25 patrouilles aanwezig. Het thema was: De elementen uit balans.
Stress voelbaar
Met het geluid van kampkisten die open gaan en mesjes op snijplanken op de achtergrond, ga ik een rondje doen over het terrein. Ik stuit op een groepje meiden met de wonderlijke patrouillenaam ‘Xtreme Narwals’ en besluit even te gaan kijken.
Deze dames van de EOS zijn geen onbekenden op het ZePaKa. Ze zijn namelijk vorig jaar op een mooie derde plaats geëindigd en zijn er dit keer op gebrand de LSW te halen. Ze hopen dus op een eerste of tweede plaats. Ik probeer een gesprekje met hen te voeren, maar het is er vrij chaotisch. De snijplank ligt nog in Terneuzen, een van de meiden zit met een rauwe kipfilet in haar handen en ze zoeken nog naar een (nergens te vinden) aansteker. De stress is voelbaar en ze willen zo graag winnen.
Ondanks dat houden ze de positiviteit er in en hebben ze het ontzettend gezellig. De dagtocht verliep voor deze dames overigens soepeler dan het koken. Ze waren dan wel laat vertrokken en laat terug, maar ze zijn niet verkeerd gelopen, hebben niet vals gespeeld en hebben alle posten gehad. (Ze zijn 8e geworden volgens mij).
Voor ‘t eerst meedoen
Dan breng ik nog even een bezoekje aan de patrouille van de Berdenis van Berlekomgroep uit Middelburg. Zij doen dit jaar voor het eerst mee aan het ZePaKa en ik ben wel eens benieuwd wat zij er van vinden. Ze hebben een patrouille van drie jongens mee, genaamd McShrek.
De leiding geeft aan dat ze meedoen zonder vooraf echt verwachtingen te hebben. Als het wat is, dan is het leuk. Ze doen eerder mee voor de gezelligheid dan voor de prijzen, en tot nu toe bevalt het de mannen uit Middelburg. Logistiek was er wel een klein probleempje. Pionierpalen meenemen door de tunnel gaat helaas niet. Gelukkig hebben ze er kunnen gebruiken van Scouting Oostburg.
Positief
Intussen zijn de jongens begonnen aan het koken van de pastasaus. Ze vinden het wel een leuk kamp, maar het is lastig dat ze maar met drie zijn. Helaas waren er nog wat scouts afgevallen. Ik vraag hoe de dagtocht ging. “Goed!” roept een van de jongens. Een ander lacht en zegt “Lieg niet!” Dan komt de aap uit de mouw. De dagtocht ging niet goed. De jongens begrepen de routebeschrijving soms niet en hebben (volgens henzelf natuurlijk) dan het nadeel de omgeving niet te kennen.
Gelukkig hebben ze hun joker ingezet op uitdagende Scoutingtechnieken, en niet op de dagtocht. Op de vraag of ze volgend jaar weer mee zouden doen, krijg ik dan wel een positief antwoord.
Anouk van der Maas,
Team Media
